Русско-киргизский словарь - туча

ж.

1. булут;

грозовая туча кара булут (күн күркүрөөнүн алдында чогулган кара булут);

2. перен. (множество, масса) калың, аяба ган көп, сан жетпеген;

тучи комаров аябаган көп чиркей;

3. перен. (надвигающаяся беда) каран түн, жакындап келаткан балаа;

тучи собирались над ним анын башына каран күн түштү;

туча-тучей нареч.

1) көп сандап, көп-көп болуп;

2) кабагы салыңкы, кабагы бүркөө;

смотреть тучей кабагын бүркөп кароо.